getting old

έχω παλιώσει τόσο που έχω χαρίσει τις αρβύλες μου, το καθαριστικό για τα παπούτσια και το αντιλεκιαστικό για τα ρούχα που φύλαγα στο γραφείο μου!

Πρωτοχρονιά μάπα

Ψιλομάπα το πάρτυ, χάλια το φαγητό (καλά επιδημία έχει πέσει τώρα τελευταία και όλα τα σπίτια που πηγαίνω έχουν μάπα φαγητό;), καμία παρέα για άφτερ πάρτυ.

Πήρε τηλέφωνο και η Ε. Καλλιόπη Ελένη και μου έκανε το στομάχι κόμπο. Γιατί κοριτσάρα μου φέρεσαι έτσι - δεν είμαι εγκληματίας...

Ο τελευταίος χρόνος ξεκίνησε με τις καλύτερες προοπτικές και τελείωσε μέτρια.

Του χρόνου εύχομαι να είναι καλύτερα.

Δεν αντέχω άλλο πολιτισμό

Για όποιον κυκλοφορεί στα καφενεία και τα λουτρά, διαβάζει κανένα press-gr και έχει λίγο ανοιχτά τα αυτιά του, καμία από τις αποκαλύψεις των τελευταίων ημερών δεν είναι καινούργια.

Είναι γνωστό το κόλπο των αποχαρακτηρισμών θαυμάσιων αρχιτεκτονημάτων προκειμένου να δώσουν τη θέση τους σε τριάρια, των χαρακτηρισμών τσιμεντοκιβωτίων για να γίνει μεταφορά του συντελεστή δόμησης, και των αργοπορούντων αυτοψιών, με αποτέλεσμα πολλά αρχαία να έχουν καταπλακωθεί νύχτα από την πρέσσα του τσιμέντου. Είναι γνωστό από δεκαετίες το γεγονός ότι ο ΥΠΠΟ μοιράζει μετρητό χρήμα σε συλλόγους που δεν έχουν καν το τακτ να εμφανίσουν ένα ευπρεπή τίτλο, χωρίς να παρουσιάζεται έστω και ένα μετρήσιμο κριτήριο.

Δεν ήταν τυχαίο ότι ο υπουργός της συγκάληψης Βουλγαράκης όταν έφυγε από το ΥΔΤ μεταφέρθηκε στο υπουργείο πολιτισμού. Μοίρασε λίγο χρήμα και ξαναέφτιαξε το προφίλ του. Παρά όμως τα τόσα χρήματα που διοχετεύονται προς τα εκεί, περισσότερη δουλειά στην προβολή του ελληνικού πολιτισμού κάνει το φιλέλληνο αίσθημα αλλοδαπών, παρά εμείς οι ίδιοι. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που το ΥΠΠΟ δυσκολεύεται να ασκήσει ακόμη και το διαπεραιωτικό του ρόλο, τη διαχείριση των μουσείων και των λοιπών υπηρεσιών δηλαδή.

Τα τέλη υπέρ ΤΑΠ όμως δε σταματούν ποτέ. Και καταλήγουν σε λαθρόβιους σαπροφυτικούς μηχανισμούς. Η αναζήτηση στις σελίδες του Υπουργείου, αλλά και στο ίντερνετ, δεν αποκαλύπτει ούτε όλες τις χορηγίες, ούτε φυσικά τα ποσά στα οποία αναφέρονται (εδώ και εδώ )

Γιατί όμως παριστάνουμε σαν δήθεν να μην έχουμε ιδέα; Γιατί κάνουμε σα σεμνότυφες γεροντοκόρες που κοιτούν πίσω από το σεμεδάκι του παραθύρου, ενώ εμείς οι ίδιοι με την ανοχή μας ή ακόμη με την προσωπική μας συμμετοχή έχουμε οδηγήσει σε αυτά τα φαινόμενα; Το κυριότερο, γιατί δε γίνονται αφορμή τα γεγονότα αυτά για μίας μορφής κάθαρση και όχι κάποια παρηγορητική θεραπεία;

Φωτιά στους δοσιλόγους φώναζαν το '44. Αυτοί όμως συγκρότησαν μία νέα τάξη και φυσικά ουδέποτε τιμωρήθηκαν για τις πράξεις τους στις περισσότερες περιπτώσεις. 30 χρόνια μετά η απαίτηση ήταν Δώστε τη Χούντα στο λαό φώναζαν το '74. Η πραγματική κινητήριος δύναμη της όμως παρέμεινε στο απυρόβλητο και συνέχισε να νοθεύει τη φιλοπατρία των υπολοίπων. Μία τριακονταετία αργότερα αδυνατούμε να αποδώσουμε ευθύνες σαν κοινωνία για τα τόσα σκάνδαλα που ξεσπούν. Να θυμηθούμε το σκάνδαλο με τη συγκάλυψη στις υποκλοπές; Το σκάνδαλο με τους φυγόστρατους; Το σκάνδαλο με τον πρώην διευθυντή του ΙΚΑ; Το σκάνδαλο με τις προμήθειες αγνώστου παραλήπτη; (τυγχάνει να αφορούν την τωρινή διακυβέρνηση καθώς ανέφερα τα πιο πρόσφατα - και η προηγούμενη έχει αρκετά να θυμάται)

Όλα τα αποδίδουμε σε μία απροσδιόριστη φενάκη και τα αφήνουμε μέχρι ο κόσμος να ξεχάσει. Έτσι έχει καταντήσει η πολιτική ζωή. Ένα τηλεπαιχνίδι που καθημερινά έχει νέους παίκτες και νέο έπαθλο. Ποιος θα μας κοροιδέψει τόσο ώστε να πάρει περισσότερες βαλίτσες.

Υ.Γ. Ο λαϊκός μύθος θέλει το Χρ. Ζαχόπουλο να είναι δεινός αναγνώστης βιβλίων και μάλιστα να τα αποστηθίζει καλύτερα και από τo B. Πολύδωρα. Δυστυχώς θα έπρεπε να είχε κατανοήσει από το πλήθος των βιβλίων του ότι το χαρακίρι ανήκει σε χώρες μακρινές. Στην Ευρώπη αυτοεξορίζονται στη Βραζιλία που δεν έχει υπογράψει σύμφωνο έκδοσης με την ΕΕ. Στην Ωραία Ελλάς όμως όσοι έχουν διαπράξει ανομήματα μεγάλης κλίμακας δε χρειάζεται καν να καταφύγουν σε κάτι τέτοιο. Πίνουν καφέ στο Da Capo.

Καλά Χριστούγεννα

Είναι πολύ ενδιαφέρον που η σημερινή γιορτή έχει ξεπεράσει τα όρια της θρησκείας στην οποία αναφέρεται. Ευχές πήρα από το Μπαγκλαντεσιανό (και Μουσουλμάνο) υπάλληλο του πρατηρίου βενζίνης, αλλά και από την αγνωστικίστρια φίλη μου από το εξωτερικό. Διαβάζω πως δεν είναι ασύνηθες στις ΗΠΑ, την πατρίδα της σταχυολόγησης και ανασυνδυασμού στοιχείων κουλτούρας από όλο τον κόσμο, να στολίζουν δέντρα και να γιορτάζουν τα Χριστούγεννα Εβραίοι ή Μουσουλμάνοι.

Δυστυχώς, αυτή η παγκόσμια συνωμοσία χαράς δεν έχει φτάσει στα δελτία ειδήσεων, τα οποία προτιμούν να ξεκοκκαλίσουν την υπόθεση Ζαχόπουλου μέχρι να κάνουμε εμετό μπροστά στην οθόνη. Μακάρι να έθεταν γόνιμους προβληματισμούς στο αδιάφορο ακροατήριό τους. Το επίπεδο όμως έχει πέσει τόσο χαμηλά που, για να τους καταναλώσει κανείς, απαιτείται η ίδια κριτική σκέψη που απαιτούν και οι εκπομπές τελεmarketing. Οι ίδιες και οι ίδιες κοινοτυπίες μέχρι να φτάσει 21:00 και να τελειώσει ο προκαθορισμένος χρόνος των ειδήσεων. Τουλάχιστον το υπόλοιπο πρόγραμμα της τηλεόρασης είχε κάποια εορταστική διάθεση.

Όπως ίσως καταλάβατε από τις αναφορές μου στο πρόγραμμα της τηλεόρασης, δυστυχώς, για μία ακόμη φορά, πέρασα τις γιορτές με μία ψιλοαδιάφορη διάθεση - depression maskquee θα το αποκαλούσε κάποιος με πιο φιλολογική διάθεση. Ούτε γαλοπούλα, ούτε οικογένεια, ούτε χαμόγελα. Καθαριότητα και ταχτοποίηση στον κόπρο του Αντώνη, το δωμάτιό μου δηλαδή, και λίγο συγγραφικό έργο ήταν τα μόνα που περιελάμβανε η ημέρα. Άκουσα προσεκτικά και τον Κουρέα της Σεβίλλης παρέα με τα λόγια.

Στα εκατομμύρια των αναγνωστών μου θα ήθελα να δώσω (παράνομα) το μόνο χριστουγεννιάτικο άλμπουμ που με συγκινεί απεριόριστα όσες φορές και να το ακούσω. Πρόκειται για τις Χριστουγεννιάτικες ηχογραφήσεις των Blind Boys of Alabama, ένα γκρουπ από τυφλούς νέγρους μιας άλλης Αμερικής, μακριά από τους ουρανοξύστες. Το πάθος αυτών των ανθρώπων που στερούνται τη μισή τους ύπαρξη ουσιαστικά, όντες εγκλωβισμένοι στο σκοτάδι, κάνει τις κλασσικές ηχογραφήσεις του Frank Sinatra, της Dianna Craal κλπ να ακούγονται σαν παιδικά τραγουδάκια του Alter. Μόνο η Χριστουγεννιάτικη ηχογράφηση του J. Coltrane φρονώ πως μπορεί να συγκριθεί.

Περισσότερα εδώ

Το άλμπουμ θα το ανεβάσω μόλις σταματήσει να σέρνεται η σύνδεσή μου (πως ζούσαμε με το dialup;;;;)

Υ.Γ. Αυτά τα Χριστούγεννα τα περνάω χωρίς την Ε. Καλλιόπη - Ελένη, έναν άνθρωπο που έκανε τη ζωή μου πλουσιότερη με άπειράριθμους τρόπους και που δε μπορώ να ξαναπροσεγγίσω όσο και αν προσπαθήσω. Υπήρξε τόσο υπερβατική η παρέα μαζί της που είμαι τυχερός που τη γνώρισα και ας κατέληξα να τη ζητάω όπως οι ναρκωμανείς τη δόση τους στη φυλακή. Ίσως κάποτε...

Μεθ.Υ.Γ. Τελικά το δέντρο το στολίζουμε για τα Χριστούγεννα ή την πρωτοχρονιά;

Ψάρρ', Μννί και Κ(ου)νούπ

για αυτά τα τρία πράγματα φημίζεται η Αιτωλοακαρνανία, αρκεί να τα προφέρει κανείς σωστά και σε λιγότερο από 1 δευτερόλεπτο. Α, φυσικά και για το χασίς, αφού εδώ γίνονται οι περισσότερες κατασχέσεις από όλους τους νομούς στην Ελλάδα. Βοηθάει που βρέχει και δε χρειάζονται συχνό πότισμα οι καλλιέργειες.

Παππούς και εγγονός ταξίδεψαν τη διαδρομή Αθήνα-Αιτωλικό, για πρώτη φορά με τον εγγονό οδηγό. Περηφάνια μεγάλη του παππού, ο οποίος είναι ζεν πρεμιέ παμμέγιστος. Άλλο να το λέω και άλλο να το βλέπεις. Λες και διάβαζε Point de Vue όταν έβγαζε καθημερινή βόλτα τα mutton του πριν από 70 χρόνια. Ταξιδεύει υποχρεωτικά με γιλέκο και σακάκι τα οποία δε βγάζει ποτέ, ενώ φοράει το καπέλο πρωτού βγει από το αυτοκίνητο... Ψηλός και αγέρωχος στα 90 του, το έχει βάλει σκοπό να μας θάψει όλους - και θα το κάνει. Αμέτρητες καρριέρες έχει χτίσει στη ζωή του. Βοσκός και μετά στρατιώτης της αντίστασης και μετά αξιωματικός του στρατού και μετά κρεοπώλης και μετά επιχειρηματίας και μετά δημόσιος υπάλληλος και μετά αγρότης. Ύστερα από αυτόν μόνο τον Αθήναιο ξέρω να έχει κάνει κάμποσες καριέρες επιτυχημένα...

Βολικός ο παππούς στην παρέα. Τα λέει όλα έξω από τα δόντια (για αυτό και δεν του λέμε κουτσομπολιά για να μην τα μάθουν οι ενδιαφερόμενοι), λέει ανέκδοτα για το Viagra και άμα λάχει ρίχνει και ένα τραγουδάκι (μελιτζάνες και κουκιά, δύο φράγκα η οκά).

Σταματήσαμε σε όλα τα πιθανά ξαδέρφια πρώτα, δεύτερα και τρίτα, είδαμε μνημεία μαχών που έμειναν στην ιστορία και τιμήσαμε αγωνιστές που έπεσαν σε μάχες που ήταν μικρές για να καταγραφούν. Οι ιστορίες από την αντίσταση και τον εμφύλιο, καθώς και τις αγνότατες (σαν το βούτυρο της περιοχής) προθέσεις των εμπλεκόμενων μερών, κληρονομικά, θέματα προξενιών, γενεαλογικό δέντρο και πολλά άλλα ήταν τα ζητήματα που αναλύθηκαν διεξοδικά κατά τη διάρκεια των 700 χλμ. της διαδρομής. Αξίζουν μνείας ο ξάδερφος Δημήτρης που προσπαθεί στο χωριό να κάνει ένα δεύτερο ξεκίνημα, αλλά η αποτυχία τον κυνηγάει, ο άκληρος δεύτερος θείος Πορτοκάλας με τη μεγάλη περιουσία (είναι ευνόητο ποιο είναι το ερώτημα της ευρύτερης οικογένειας), ο Κατσαρός που αγόρασε το λιοστάσι του παππού (ο οποίος είναι εκπρόσωπος της Αγίας Οικογένειας, αφού κατάφερε να αναστήσει 3 παιδιά από το μηδέν) και η ξαδέρφη του παππού στα Σιταράλωνα με το σύζυγό της, άνθρωποι της πόλης που αποφάσισαν να αποκεντρωθούν και να οργανώσουν εκεί την τρίτη ζωή τους.

Πούλησα το παραμύθι του πεινασμένου μπέμπη και απέσπασα τρεις σακούλες με αυγά χωριάτικα (45 στο σύνολο), ένα ντενεκέ με αγουρέλαιο (αχ, σαν της Πελοποννήσου κανένα), 13 κιλά ελιές καλαμών από τις χοντρές, τρεις σακούλες μανταρίνια, γκρέιπ φρουτ και έφαγα μερικούς λωτούς, τυρί βλάχικο το οποίο είναι τόσο αλμυρό που κάνει τη φέτα να μοιάζει με γλυκό κουταλιού, κοντοσούβλι που ανασταίνει πεθαμένο και ήπια νερό πηγής Ανωκερασοβίτικης και Σιβιστιάνικης (προτίμηση στην πρώτη, sorry παππού).

Το soundtrack ήταν τοπική μουσική υπόκρουση με προεξάρχοντες το Σελήμπεη και τον Κατσαντώνη και λοιπά σκληρά κλαρίνα. Τι να πει και ο Johny Cash και η Tammy Wynette μπροστά τους. Τι να πει και ο Dizzy Gilespie μπροστά στο Γιώργο Μάγκα. Ελπίζω να ξεκολλήσω σύντομα. Όποιος έχει δυσχέρεια με τα ακούσματα αυτά ας ξεκινήσει από Μode Plagal.

Υ.Γ. αγαπητοί μου, σας εκλιπαρώ πείτε μου την αλήθεια, το accent μένει για καιρό;
Μεθ.Υ.Γ όταν ρωτάτε κατευθύνσεις να λέτε τα πραγματικά ονόματα των χωριών και όχι αυτά που έχει ο χάρτης.

Εκπληκτικό το ξενοδοχείο Αλφαία με θέα σε όλη την Τριχωνίδα.

Tip1: Πολλά μπουκάλια για να παρετε μαζί νερό πηγής
Tip2: Σε κάθε νομό ο Χρυσός Οδηγός έχει λεπτομερέστατο έγχρωμο χάρτη του νομού στην αρχή του τόμου.
Tip3: Κρατήστε λεφτά για ψάρια στο Αιτωλικό. Ποιότητα που έχετε ξεχάσει πως υπάρχει... Καλύτερα πιασμένα με δίχτυ παρά με παραγάδι γιατί το ψάρι κουράζεται και μετά σκληραίνει!

Τι εννοούσε ο ποιητής;

δεν αντέχω άλλο αυτές τις καυλογκόμενες αναφώνησε σε απόσταση μισού μέτρου καλλίπυγος νεαρά, προφανώς έπειτα από μικρό εσωτερικό διαπληκτισμό εναντίον άλλου θηλυκού που δεν παρεβρίσκετο και αντίκρυσε την έκπληκτον έκφραση της συνομιλήτρίας της.

Δυστυχώς πηγαίναμε σε αντίθετες κατευθύνσεις, διαφορετικά ήθελα να μάθω πολύ τη συνέχεια. Τι σημαίνει αυτό, εσείς που είστε σπουδαγμένοι;


Ιδού και η Τζούλια Αλεξανδράτου της Ιταλίας.

ποιοι βλέπουν τηλεόραση;

με αφορμή δύο εκπομπές της τηλεόρασης αρχίζω να αναρωτιέμαι πόσο χαμηλά μας έχουν(και μάλλον εύλογα) οι υπεύθυνοι σχεδιασμού προγραμμάτων της τηλεόρασης.

Αρχικά η εκπομπή του Μικρούτσικου. Κάποιες κοπέλες να χορεύουν σαν σε μπαρ σε μία εκπομπή που απευθύνεται σε οικογένεια. Νόμιζα ότι η στερημένη από τηλεοπτικά θεάματα γενιά, που ήθελε να δει μισοντυμένη για να αγοράσει γιαούρτι Total είχε εκλείψει, όμως από ότι φαίνεται ο Έλληνας εξακολουθεί να είναι στερημένος από κώλο...

Αντίστοιχα, ο Μικρούτσικος απροκάλυπτα διαλέγει όποιον θέλει για να συμμετάσχει, καταργώντας κάθε έννοια δικαιοσύνης και ειλικρινούς συμμετοχής. Το τελευταίο ακούγεται τελευταία και για το Super Deal, τουλάχιστον αν συμβαίνει εκεί, έχουν την προκάλυψη της κλήρωσης (έστω τα προσχήματα ρε αδελφέ).

Επιπλέον έτυχε να πέσω στα δύο πρώτα επεισόδια του Ελληνικού Fear Factor μόνο και μόνο για να δω ότι το casting είναι για το ψυχιατρείο.

Αν οι ειδικοί μας αντιμετωπίζουν σαν ιθαγενείς που έχουν ανάγκη από καθρεφτάκια τότε τρομάζω στην ιδέα του ποιοί συναπαρτίζουν την ομήγηρη γύρω μας.

Η είδηση και τα παρεπόμενά της

Είδηση:

H Εύη Βατίδου καταθέτει μήνυση στον σύζυγό της για ξυλοδαρμό. Πρωινές εκπομπές έχουν κάμερες έξω από το σπίτι της όπου ο σύζυγός της δεν της επιτρέπει να μπει μέσα σε αυτό.

Παρεπόμενα:

~ Ο Τέρενς Κουίκ προσπαθεί με γελοίο - χυδαίο τρόπο να δικαιολογήσει την πλευρά του συζύγου μειώνοντας διαρκώς την έκταση ενός περιστατικού που δεν έχει ανακοινωθεί ακόμη, διακόπτοντας την κοπελίτσα που κάνει ζωντανά το επιτόπιο ρεπορτάζ.

~ Ο συνεργάτης της Ελεονώρας Μελέτη αποκαλύπτει ότι οι δημοσιογράφοι διαθέτουν scanner για αστυνομικές συχνότητες, για αυτό και έχουν τη δυνατότητα να βρίσκονται στο χώρο του ρεπορτάζ πολύ γρήγορα - παράνομο είναι αυτό.

~ Είναι πασίγνωστο ότι στη χώρα αυτή δε βρίσκεις κανένα δίκιο, παρά μόνο αν έχεις πληρωμένους τραμπούκους. Διότι οποτεδήποτε παραβιάζεται το δίκιο κάποιου, είναι τόσο περίπλοκες οι δικαστικές διαμάχες (ακριβές και χρονοβόρες) και τόσο ανύπαρκτοι οι μηχανισμοί της πολιτείας (κοινωνικοί λειτουργοί, κοινωνική εργασία κλπ.) που τελικά επιβιώνει ο νταής και όχι ο πολιτισμένος.

~ Ο ίδιος ο Kύριος σύζυγος (Κούγιας για τους αδαείς) έχει πολλάκις κατηγορηθεί για πράξεις αλητείας. Προσωπικά τον θυμάμαι να ζητάει από αντίδικο να πάνε έξω από δικαστήριο να πλακωθούν μπροστά στις κάμερες και να δέχεται μήνυση από το Γρηγόρη Βαλιανάτο. Η σύζυγος τώρα είναι κλασσική περίπτωση κοπελίτσας που τάχατέ μου μεγαλοπιάστηκε. Μάλιστα, για να βρεθούν στο Α/Τ Βουλιαγμένης να δίνουν μηνύσεις ο ένας στον άλλον, αυτό σημαίνει πιθανώς ότι η Ευούλα είχε δεχτεί πολλάκις απειλές και ψυχολογική - σωματική βία.

~ Δεν είναι πάντα αξιοζήλευτη η κάθε ξέκωλη που βρίσκεται να παίρνει τον καλό σύζυγο (συχνά και μία δεκαετία γυραιότερο) και να καλοπιάνεται. Δυστυχώς όσα κρύβονται από το μεσημεριανό 'Κους Κους' πονάνε πολύ...