Ζήτω που καήκαμε

Αφελείς οι δημοσιογράφοι, οδηγούν την κοινή σκέψη και αναζητούν ευθύνες για τα καμμένα στην ασυνενοησία μεταξύ αρχηγού πυροσβεστικής και γ.γ. πολιτικής προστασίας, στους μπαζωμένους δρόμους στο δάσος και στην έλλειψη κάποιας γενικόλογης ετοιμασίας. Αυτή η αθωότητα στην αναζήτηση του ακριβούς αιτίου το οποίο οδηγεί στο αιτιατό έχει αναπόδραστα οδηγήσει στις φωτιές που αντιμετωπίζουμε ανεξαιρέτως κάθε θερινή περίοδο.

Όπως αδυνατούμε να διασπιστώσουμε ότι οι γιατροί χρηματίζονται όχι γιατί είναι ανήθικοι, αλλά γιατί θεραπεύουν την επιστήμη τους σε ένα χώρο που ουσιαστικά ενθαρρύνει τέτοιες προσπάθειες, αδυνατούμε να διαπιστώσουμε ότι δεν είναι η υπερβολική ταχύτητα που σκοτώνει στους δρόμους, αλλά ο κακός σχεδιασμός και έλεγχος, έτσι φαντασιωνόμαστε πως αν αλλάξουμε δύο τρία πραγματάκια από του χρόνου οι πυρκαγιές θα είναι κάτι που ανήκει στο παρελθόν όπως ο τύφος και η φυματίωση.

Το πρόβλημα είναι πολυεπίπεδο. Σε πρώτη επίπεδο υπάρχει η καταστολή η οποία πάσχει σαφέστατα. Οι πυροσβέστες μας είναι ελάχιστα εκπαιδευμένοι σε σύγχρονες μεθόδους πυρόσβεσης, αξιοποιώντας τα τελευταία επιστημονικά επιτεύγματα. Το πλέον σύγχρονο μέσο που αξιοποιούν είναι ο ασύρματος που καλεί τα εναέρια μέσα. Μία μικρή ματιά σε σώματα άλλων χωρών, με πιο εντυπωσιακό ίσως αυτό των αλεξιπτωτιστών πυροσβεστών στις ΗΠΑ θα σας πείσει.

Στη συνέχεια θα πρέπει να αναζητήσουμε ποιος φταίει για την κακή αποδοτικότητα της πυροσβεστικής υπηρεσίας. Η υποχρηματοδότηση είναι μία εύκολη απάντηση. Δυστυχώς όμως δεν πρόκειται για κάτι που αλλάξει εύκολα. Η πολιτική ηγεσία όμως της πυροσβεστικής που διώχνει τα αξιόλογα στελέχη για να προωθήσει τα κομματικά πιθανότατα να έχει ένα κομματάκι συμμετοχής. Το ίδιο και οι αυτοδιοικήσεις που αγνοούν την ανάγκη της φύσης για έργα υποδομής (όπως κρουνούς και δρόμους πυρασφάλειας). Του κόμματος να είναι και ας είναι και κατιμάς.

Αυτό όμως που χρειάζεται συλλογική παιδεία είναι να αναρωτηθούμε γιατί βάζουμε φωτιές; Η απάντηση είναι απλούστερη από όσο φαντάζεται ο κάθε τυρρανίσκος των 8 στις ειδήσεις. Απλά γιατί κανείς από όσους έχουν συλληφθεί με το στουπί στο χέρι δεν έχει καταδικαστεί παραδειγματικά. Αντίθετα από τη λαϊκή φιλολογία για 'άγνωστους εμπρηστές' υπάρχουν πολλοί τέτοιοι, οδηγοί απορρυματοφόρων που εγκαταλείπουν την πραμάτεια τους σε έφλεκτες περιοχές, παππούδες που θέλουν να βάλουν ελιές εκεί που είναι τα πουρνάρια και φυσικά οι αγαπημένοι μας 'οικοπεδοφάγοι' που ενίοτε συλλαμβάνονται. Κανείς από τους δασάρχες που έδωσαν το ΟΚ για τον αποχαρακτηρισμό δεν διαπομπεύτηκε στο Σύνταγμα και κανένα από τα αυθαίρετα δεν κατεδαφίστηκε. Όσο ισχύουν αυτά, που θα ισχύουν για καιρό ακόμη, όλοι μας είμαστε υποψήφιοι εμπρηστές.

Μάλιστα, όταν ένα στρέμμα γης στην Πεντέλη στοιχίζει 1 δις παλιές ελληνικές δραχμούλες καταλαβαίνετε τι υπεραξίες δημιουργούνται. Κάθε λογικός άνθρωπος θα το έκανε.