time is on my side...

Η θεωρία

Είμαι 22 χρονών. Στο γυμνάσιο ξυπνούσα και ένιωθα ότι έχω άπειρες ίδιες μέρες μπροστά μου και κοιμόμουν χωρίς να με νοιάζει εντελώς τίποτα για το μέλλον...

Και σήμερα νιώθω το ίδιο όταν ξυπνάω, με τη διαφορά ότι όταν κοιμάμαι έχω άγχη. Αγχώνομαι ότι δεν έκανα και πολλά τις προηγούμενες μέρες και ότι θα πρέπει να δραστηριοποιηθώ τις επόμενες ακόμη πιο σκληρά... Εύχομαι να μη χάσω ποτέ το πρώτο και να ξαναβρώ το τελευταίο τα τελευταία χρόνια της ζωής μου για να κοιμηθώ χωρίς άγχη...

Η εφαρμογή

Προ ημερών βγήκα για ποτό με τον ξάδερφο μου, τη φίλη του και τη φίλη της φίλης του που αγνοούσα πρωτύτερα. Μας πήγαν σε ένα άθλιο μέρος το οποίο είχε λίγο και κακό κόσμο και το κυριότερο έζεχνε...

Η πρώτη προειδοποίηση ήταν ευγενική

-παρακαλώ να φύγουμε, δεν ταιριάζει στη διάθεσή μου, πάρτε το ποτό στο χέρι και επιλέγουμε κάτι καλύτερο

Η δεύτερη λιγότερο ευγενική

- το μέρος μυρίζει σαν συνοικιακό γυμναστήριο, πάμε σε κάτι πιο classy

Η τρίτη φαρμακερή

-σας πληρώνω τα ποτά να φύγουμε, εγώ δεν κάθομαι εδώ να γίνω εβραίος σε θάλαμο αερίων, έχω και ένα επίπεδο και στη ζωή μου έχω πάει στα καλύτερα. Όστις επιθυμεί οπίσω μου ελθείν. και φυσικά έφυγα

Στη συνέχεια η 28χρονη φίλη - μέλος της γενιάς που επιλέγει απλά να ζει τη ζωή της χωρίς πρόγραμμα για το αύριο και κριτική για το χτες επέμεινε:

-είσαι 22 χρονών και πρέπει να προσαρμόζεσαι στην παρέα χωρίς να γκρινιάζεις όπως έκανα όταν ήμουν κι εγώ φοιτήτρια, άλλωστε εσείς ήρθατε να μας δείτε

επειδή δε μπορούσα να τσακωθώ εμφανώς για χάρη του ξαδέρφου προτίμω να μεταφέρω εδώ τις σκέψεις μου

Το συμπέρασμα


όταν είμαστε 22 χρονών δεν έχουμε ανάγκη κανέναν· ο λύκος έχει το σβέρκο του χοντρό για να κάνει τις δουλειές μοναχός που λένε. Είναι σημαντικό κάθε μέρα που περνάμε να τελειώνει με θετικό απολογισμό, ποτέ όμως σε βάρος της αυταξίας μας. Όλοι μας έχουμε τη δύναμη και τη δυνατότητα (potential σε μία λέξη) να οργανώσουμε το μέλλον και τη ζωή μας με το επίπεδο ποιότητας που μας αρέσει. Όταν γίνουμε 42 ενδεχομένως η ιδέα της υποχώρησης να είναι πιο δελεαστική γιατί τότε το αύριο θα είναι αγαθό εν ανεπαρκεία!

Όποτε έκανα το λάθος και δεν υπάκουσα αυτό το μικρό ταλαντωτή μέσα μου που υπαγόρευε ότι οι περιστάσεις δε με αφορούσαν, έχασα το χρόνο και την ηρεμία μου. Πρέπει πάντα να θυμόμαστε (ανάμεσά τους κι εγώ) ότι σε αυτή την ηλικία time is on my side (στους rolling stones τα πνευματικά δικαιώματα της φράσης!)

Μόλις περάσει αυτή η ηλικία καλό είναι να θυμόμαστε ότι υπήρξαμε πατρίκιοι από μικροί και δε θα επινοούμε άλλοθι του τύπου

"εεε μωρέ, φοιτητής ήμουν..."

Δυστυχώς το άλλοθι αυτό δεν το ακούω μόνο εκ των υστέρων αλλά και από νέους, το οποίο σημαίνει ότι διαπράττουν βλακείες εν γνώση τους ότι η φοιτητική ιδιότητα θα τους δώσει αμνηστία στο μέλλον. Λίγη σοβαρότητα δεν έβλαψε κανέναν.