Ποιος είναι ο πρώτος άνθρωπος που πάτησε το πόδι του στο διάστημα;

O Ηλίας Ψινάκης που έκανε αυτή την ερώτηση στην καταπληκτική σούπερ εκπομπή του... Κρίμα γιατί με ανάγκασε να αλλάξω κανάλι σε 1,38 λεπτά της ώρας (όχι του €!)

X-men απογοήτευση

Μόνο για αμερικανάκια με συγκαμμένα από το πάχος μπούτια


Οι Χ-ΜΕΝ υπήρξαν μία ιστορία που μεγάλωσε παιδιά και τα παιδιά τους με το πρώτο τεύχος να εμφανίζεται το 1963 και υπήρξε από τα πρώτα κόμικ που έγιναν διάσημα και ταυτόχρονα περιελάμβαναν βία.

Η βασική γραμμή της ιστορίας ήταν η μάχη του αδιαμφισβήτου καλού απέναντι στο κακό, μία κληρονομιά που είχε αφήσει ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, ο τελευταίος ίσως που όλοι συμφωνούσαν σε αυτή τη βιβλική θεώρηση καλού και κακού. Αντίθετα όμως με το Superman για παράδειγμα, όπου οι κακοί υπήρξαν απλά βαρεμένοι, στο X-Μen οι κακοί ήταν παραστρατημένοι, άτομα που προσπαθούσαν να γλιτώσουν από το περιθώριο και να κατακτήσουν τα δικαιώματά τους μετερχόμενοι θεμιτά και μη μέσα. Το ερώτημα ήταν περίπλοκο: επιτρέπονται όλα στον πόλεμο; ή μήπως έτσι κάποιος χάνει την υπόστασή του και ο σκοπός καταλήγει να είναι δευτερεύον μπροστά στη νίκη;

Οι δύο ηγετικές προσωπικότητες έχουν συχνά παρομοιαστεί με δύο αγωνιστές της εποχής, κάτι που και οι σχεδιαστές είχαν πιθανότατα επιδιώξει. Έτσι εύκολα βλέπουμε τον ιδεολόγο και άοπλο Martin Luther King στο πρόσωπο του καθηγητή Xavier ,ενώ ο Malcolm X μπορεί καθρεπτιστεί στο πρόσωπο του επικίνδυνου Magneto.

Τα ζητήματα που προσπαθούσε να εγείρει το κομικ ήταν καίρια και αφορούσαν το ρατσισμό και την περιθωριοποίηση σε όλες τις μορφές τους. Οι μεταλλαγμένοι είναι χαρισματικοί και όμως τους μισούν αδιάκριτα, παρότι πολλοί επιθυμούν να συνυπάρξουν. Η ίδια ιστορία με τους Εβραίους, τους Κομμουνιστές και όλους όσους κατά καιρούς ο μέσος άνθρωπος έχει βαφτίσει επικίνδυνους, μέσω των οποίων έχει αυτοχριστεί διώκτης τους. Ο πόλεμος δημιουργεί θύματα και προσωπικά δράματα, ωστόσο κανείς δεν τα υπολογίζει μπροστά στο Σκοπό που είναι διαφορετικός για ανθρώπους, καλούς ή κακούς μεταλλαγμένους. Η Rogue αδυνατεί να αγγίξει όσους αγαπά όπως ένας φορέας του AIDS που τότε άρχισε να χτυπά περιθωριακές ομάδες. Ο Cyclops τραυματίζεται συναισθηματικά από το γεγονός ότι πρέπει να βλέπει τον κόσμο πίσω από δύο κόκκινα κρύσταλλα όπως τα παιδιά που είχαν χτυπηθεί από πολυομυελίτιδα και μπορούσαν να κυκλοφορούν μόνο υποστηριζόμενα από μηχανήματα. Οι γονείς υπέφεραν βλέποντας τα παιδιά τους να είναι μεταλλαγμένοι όπως υποφέρουν στην πραγματικότητα να τα βλέπουν να γίνονται ομοφυλόφιλοι. Οι ήρωες προέρχονταν από διαφορετικά κοινωνικά περιβάλλοντα , έγχρωμες και λευκές φυλές και πίστευαν σε ξεχωριστούς Θεούς επιτυγχάνοντας την αποτελεσματική συνύπαρξη, μεταφέροντας έτσι ένα πρωτόγνωρο μήνυμα.

Βλέπουμε λοιπόν ότι ακόμη και όσοι αγαπούσαμε απλά την περιπέτεια, υποσυνείδητα μπορούσαμε να ταυτιστούμε βαθύτερα με τους ήρωες σε μία μακρινή σφαίρα.

Με μέτρο το βάθος αυτής της ιστορίας ξαφνιαζόμαστε με το πόσο ρηχή είναι η κινηματογραφική μεταφορά. Ο σκηνοθέτης έχει στα χέρια του ένα σύμπαν όπου οι πρωταγωνιστές είναι ικανοί για τα ακατόρθωτα και όμως τους χρησιμοποιεί με τον πιο χαζό τρόπο. Λίγο ακόμη και θα βλέπαμε το Wolverine να είναι χασάπης για να αξιοποιήσει τις λεπίδες από αδαμάντιο με τον τρόπο αυτό.


Η δράση θυμίζει Power Rangers, τα ευρήματα του σεναρίου είναι ελάχιστα (με εξαίρεση την κυρία που προσπαθεί να προστατευτεί από το Magneto κλείνοντας την ασφάλεια του αυτοκινήτου της και τον πατέρα που σώζεται από το γυιό που είχε αρνηθεί). Τα συναισθήματα είναι ανύπαρκτα ενώ τα ερωτήματα που πρέπει να τεθούν όπως το πόσο θέλει ένας ξεχωριστός άνθρωπος να ενταχτεί στη μάζα των υπολοίπων καταπιέζονται για χάρη σκηνών που είναι εντελώς περιττές. Οι κακοί είναι επιτηδευμένα κακοί, ενώ το στρατόπεδο των καλών χαρακτηρίζεται από μία άνευ προηγουμένου λειψανδρία. Επιπλέον, οι στολές και τα ειδικά χαρίσματα - παραδοσιακός χώρος δημιουργίας για τους ιστοριογράφους και τους σεναριογράφους- ήταν εντελώς βαρετά.

Είναι κρίμα που ο Jan Luk Pickard που με ταξίδευε μικρός με το Worf και τον Data απογοητεύει ως καθηγητής Xavier ενώ ο Sir Ian McKellen βγάζει αξιοπρεπώς τον επιούσιο ως Magneto.Η Halle Berry ήταν κουκλίτσα και εξαιρετική επιλογή για το ρόλο της Storm.

Προσωπικά δε στεναχωρήθηκα απλώς για τα λεφτά μου, αλλά τσαντίστηκα με το παραπάνω που μία ανάμνηση από έναν κόσμο με ζόρικες επιλογές για ζόρικους ανθρώπους καταστραφηκε μαζί με την ταινία αυτή. Η Marvel έπρεπε να σταχυολογεί καλύτερα τους αγοραστές των brand της. Θα τη σύστηνα μόνο σε 16χρονους που θέλουν να στεγάσουν τον έρωτά τους σε μία κλειστή αίθουσα...

Θου Κύριε φυλακήν τω στόματί μου

Πρόσφατα μπήκα με την αδερφή μου στο αυτοκίνητο φίλης που είχε δώσει καλά δείγματα οδήγησης στο παρελθόν... Όμως αυτή τη μέρα το είχε βάλει αμέτι μουχαμέτι να μας καθαρίσει...



Αρχικά κάτι είπα για τα αυτοκίνητα και η συζήτηση πήγε στο cruise control. Είπε:
-Πολύ χρήσιμο... το χρησιμοποιώ συνέχεια όταν είμαι με το αυτοκίνητο των γονιών μου
-Που το χρησιμοποιείς;
-Στην Κηφησίας, στην Εθνική από Φιλαδέλφεια για Πειραιά κλπ.. Βολεύει γιατί δε χρειάζεται να έχεις τα πόδια στα πεντάλ. Από αυτό άρχισα κι εγώ να ανησυχώ!

Στη συνέχεια...

Μουσική στη διαπασόν όταν της απαίτησα να τη χαμηλώσει απάντησε ξέρεις πόσο δυνατά τη βάζω όταν είμαι μόνη μου; Και οι φίλοι μου το ίδιο κάνουν. Σημειώνω ότι άκουγε μαλακομπιτάκια Μεγάλη Πέμπτη (είναι κακό να ζητά κανείς λίγο σεβασμό στην ημέρα...)

Φασαρία απίστευτη Το παράθυρο ήταν ολάνοικτο και αυτό σε συνδυασμό με τη μουσική η φασαρία ήταν σα να βρίσκομαι στην εκτόξευση του Columbia.
-Σε παρακαλώ καλή μου κλείσε το παράθυρο και άνοιξε τον ανεμιστήρα του κλιματισμού
-Δεν ανοίγω aircondition με τόσα σύννεφα..." Προσπάθησα να της εξηγήσω για 5 λεπτά ότι άλλο ο ανεμιστήρας και άλλο το aircondition αλλά δεν τα κατάφερα...

Αλλαγές λωρίδας κάθε τρεις και λίγο χωρίς φλας: Δε χρειάζεται γιατί δεν έρχεται κανείς από πίσω στη νεκρή περιοχή του καθρέπτη όμως όλο και κάποιος ήταν...

Προνοητικότητα μηδέν: Επιτάχυνε όταν το φανάρι ήταν κόκκινο μετά από 100 μέτρα... Επιταχύνοντας δεν αύξανε την απόσταση από τους προπορευόμενους η οποία ήταν υπερβολικά μικρή- σιγά μωρέ, θα με δει στον καθρέπτη και θα στρίψει

Μυαλό υπό του μηδενός: Κάποια στιγμή αλλάζοντας λωρίδα με θεϊκή ενέργεια έφτασε 5 εκατοστά από πολύ σοβαρό τρακάρισμα. αυτός θα έφταιγε, μη με κατηγορείς συνέχεια (for the history το τρακάρισμα θα ήταν καραμπόλα βαρβάτη και όχι δε θα έφταιγε αυτός)

Μυαλό υπό του μηδενός ΙΙ: Κάποια στιγμή που δεν άντεχα της έδειξα κάτι λουλούδια στις μπαριέρες και απάντησε γυρνώντας το κεφάλι και κοιτάζοντάς με επίμονα τη ώρα που το κοντέρ έδειχνε 90 τι λες ρε Αντώνη, δεν πρόκειται να τρακάρουμε, καμία σχέση με αυτόν που πέθανε. Ακόμη και να τρακάρουμε όμως με την ταχύτητα που πάμε δε θα πάθουμε ΤΙΠΟΤΑ. Κοίτα πόση απόσταση έχει ο προφυλακτήρας από το τιμόνι... (δε νιώθει πόσο εύθραυστη είναι η ζωή της;)

με την ευκαιρία ζώνη δε φορούσε για να μην τσακαλακωθεί το πουκάμισο πάντω από τα βυζιά της... Ματαιοδοξία στο έπακρο.

Μετά από αυτό την παρακάλεσα να σταματήσει στο περίπτερο και της έθεσα το δίλλημα ταξί ή οδηγώ εγώ. Απάντηση γελοία: σου υπόσχομαι δε θα το ξανακάνω με πολύ νάζι... -ποιο να μην ξανακάνεις;
-Δεν ξέρω ακριβώς... Να μη σε ξαναεκνευρίσω...

Μην ξεκληρίσει και την οικογένειά μας...

Τις επόμενες μέρες το συζητούσα μαζί της από το τηλέφωνο (εκ του ασφαλούς) και ανακάλυψα ότι διαθέτει κλήση ότι πήγαινε με 160χλμ/ώρα σε τμήμα του οδικού δικτύου με όριο τα 70χλμ/ώρα. Φυσικά το κορίτσι δεν είναι εντελώς αναίσθητο, έσπευσε να δικαιολογηθεί Δεν πειράζει ρε Αντώνη... Αφού το αυτοκίνητο δεν καταλάβαινε τίποτα...

Λίγες μέρες μετά τράκαρε... Όχι τίποτα σοβαρό, αλλά ήταν αποτέλεσμα της αυτοπεποίθησης που είχε. Πάλι προέταξε τις αρχές της και δεν έμεινε χωρίς δικαιολογία: ρε συ Αντώνη, ξέρεις τι σοβαρά τρακαρίσματα έχουν κάνει οι φίλοι μου; Γιατί μου τη λες για κάτι τόσο μικρό;

Κατάλαβα όμως από την αντίδραση των γονιών της ποια είναι η γενεσιουργός αιτία όλων αυτών των πολύ άσχημων συμπεριφορών.

Οι γονείς της, δεν της απαγόρεψαν την οδήγηση, ούτε και προτέθηκαν να της κάνουν κάποιο μάθημα οδήγησης ώστε να βελτιώσει τη συμπεριφορά της. Αντ' αυτού απλά της απαγόρεψαν να οδηγεί για λίγο καιρό.

Δυστυχώς τέτοιες αγωγές συμπτωματικές που δεν καταπολεμούν την υποκείμενη αιτία ακολουθούμε κι εμείς στη ζωή μας για πολλά από τα προβλήματα που μας βασανίζουν.

Πέφτουν αεροπλάνα, μυαλό δε βάζουμε

Σήμερα άλλος ένας αεροπόρος πήγε να συναντήσει τον Κύριο (αν υπάρχει και αυτός). Σχηματοποιώντας κάπως το μεταθανάτιο βίο βλέπουμε τον Κύριο να ρωτάει τον αεροπόρο γιατί νομίζεις πέθανες; και τον αεροπόρο να απαντάει γιατί είμαστε βλάκες.

Είμαστε πραγματικά. Αδυνατούμε να δούμε ότι στον κόσμο όπως διαμορφώνεται τώρα πρέπει να συνεργαστούμε με τους γείτονές μας. Η εποχή των εθνικιστικών διαφορών και των πολιτικών συστημάτων έχει παρέλθει. Σήμερα υπάρχει παγκοσμιοποίηση και εξωστρέφεια, υπάρχει ανεργία και υποβάθμιση της ποιότητας ζωής. Στόχος είναι να υπάρχουν ομονοια, εμπορικές σχέσεις, κοινή έρευνα, πολιτιστική επαφή και όλα όσα προκύπτουν από την υγειή συνύπαρξη. Η κοντόφθαλμη λογική μας, μας υποδεικνύει πως με τους Τούρκους το 1922, οτι η FYROM (Macedonia για τους ευρωπαίους, ο κόσμος το έχει τούμπανο κι εμείς κρυφό καμάρι) θέλει να μας κλέψει τη Μακεδονία, ότι οι Αλβανοί έχουν βλέψεις στη Νότιο Ήπειρο και ότι οι Βούλγαροι υποθάλπτουν κομιτατζήδες.

Καλά όλα αυτά και έχουν ουσιώδη βάση, εμείς όμως βρίσκουμε αφορμή για να τα κάνουμε όλα μπάχαλο σαν το ΙΚΑ Αμαρουσίου αντί να τα ξεπερνάμε. Πάμε τώρα στην Τουρκία. Τι γίνεται με το FIR όπως και με τα χωρικά ύδατα; Απλό: οι Τούρκοι λένε τόσα μίλια από τη στεριά είναι δικά μας στον αέρα, οι Έλληνες λένε τόσα... Ποιος έχει δίκιο; Ούτε που ξέρουμε τελικά, μα δεν έχει και σημασία. Αντί να γίνει μία συμβιβαστική ρύθμιση και να λυθεί διαπαντώς το πρόβλημα έχουμε καταλήξει στις γκρίζες ζώνες. Οι Έλληνες λένε ότι είναι ελληνικές και οι Τούρκοι ότι είναι διεθνείς. Τι να το κάνω και να έχουμε δίκιο άμα δεν το σέβεται ο άμεσα ενδιαφερόμενος; Το αποτέλσμα είναι σα να μη μας ανήκουν..

Πάμε τώρα στα αεροπλάνα. Αεροπλάνα, εκτός από τις ΗΠΑ, κατασκευάζουν και η Ισπανία, η Σουηδία, η Γαλλία, η Ρωσσία και πιθανότατα και άλλες χώρες. Όμως εμείς ψηφίζουμε Αμερική. Δεν είναι βέβαια απλό. Είναι γεγονός ότι πρέπει να πληρώνουμε φόρο υποτελείας στους ισχυρούς αυτού του κόσμου, μόνο που η φύση του έχει μεταβληθεί με τον καιρό. Επιπλέον τα όπλα έχουν πολύ εξαιρετικό περιθώριο για προμήθειες, για αυτό τα αγαπούν και οι πολιτικοί. Καλό θα ήταν όμως να κοιτάζουμε και κανένα γείτονα όταν αγοράζουμε όπλα. Γιατί οι ΗΠΑ δεν είδα να κάνουν και τίποτα καλό σε αντάλλαγμα αυτών των αγορών.

Αστείο είναι να διαβάσετε τα παρασκήνια των αγορών αυτών. Αναφέρεται για παράδειγμα στην προκύρηξη ότι τα αεροπλάνα αυτά θα έχουν νυχτερινή όραση και τελικά τα αεροπλάνα αυτά έχουν μόνο τη σχετική καλωδίωση. Ή πρέπει να δοθούν ποσά αμύθητα για να γίνουν συμβατά με τους πύραυλους που διαθέτουμε κοκ. Στο μεταξύ, τα αεροσκάφη αυτά είναι λίγο παλιατζούρες, αλλά μην το πείτε πουθενά... Τα F16 είναι τεχνολογία 20ετίας και βάλε, ωστόσο μοσχοπουλάνε και παράγουν κέρδη που οδηγούνται στην εξέλιξη νέων αεροσκαφών που θα αποκτήσουμε την επόμενη 20ετία.

Σκεφτείτε τη χρησιμότητά τους. Καμία απολύτως! Καίνε 2οοο € / ώρα πτήσης και δεν παράγουν εντελώς τίποτα. Ούτε υπηρεσία όπως παράγει για παράδειγμα μία καφετιέρα, ούτε βελτιώνουν την ποιότητα ζωής μας όπως ένα καλό ζευγάρι παπούτσια. Οι εργάτες τους πιλότοι και μηχανικοί δε δημιουργούν κέρδος όπως θα δημιουργούσαν αν πχ δούλευαν έναν τόρνο ή μία παπουτσομηχανή! Θα μπορούσαμε να πληρώνουμε το φόρο υποτελείας μας και να αγοράζαμε άλλα πράγματα αμερικάνικης κατασκευής αντί για αεροπλάνα! Φανταστείτε να έχουμε τόσα λεωφορεία δημόσιας συγκινωνίας στους δρόμους ώστε να μην προλαβαίνουμε να ανέβουμε σε αυτά! Ή κάθε κέντρο υγείας να έχει ένα PET και ένα αξονικό τομογράφο! Ή να έχουμε κλιματιστικά σε κάθε δωμάτιο όλων των δημοσίων κτιρίων!

Πάμε τώρα και στη σύγκρουση. Όσο οι άνθρωποι που μας κυβερνούν δε βάζουν στόχους πραγματοποιήσιμους και συμβιβαστικούς, τόσο θα χειροτερεύει η κατάσταση με αποτέλεσμα να μην υπάρχει η δυνατότητα για εκμετάλλευση της γειτνίασης με αυτή την ισχυρή χώρα. Και τόσο προσωπικά δράματα όπως αυτό των παιδιών του Έλληνα πιλότου θα πληθαίνουν.

Βοήθειά μας.

Υ.Γ. δε σας κρύβω πως ευχαριστώ το Θεό που δεν επεκτάθηκε εκείνο το επεισόδιο στις βραχονησίδες Ιμια. Θα είχε πάει η χώρα πίσω 20 χρόνια. Ούτε Ολυμπιακοί αγώνες, ούτε ΟΝΕ, ούτε έργα υποδομής αφού θα αγοράζαμε όπλα μανιωδώς. Πάλι καλά που βρέθηκε και ένας πολιτικός ανάμεσα σε εκείνους τους πολεμοχαρείς ηλίθιους...

Ανατροφοδότηση!

Έχουν περάσει κάποιες εβδομάδες από τότε που ξεκίνησα αυτό το ημερολόγιο και νιώθω την ανάγκη να σας πω μερικά πράγματα για αυτό.

Πάντα έκανα διάφορες σκέψεις που ήθελα να μοιραστώ με γνωστούς και φίλους και έβρισκα ότι μένουν αναξιοποίητες αν δεν τις μοιραστώ και να δω τον αντίκτυπο που έχουν. Για αυτό και έβρισκα ανέκαθεν τα προσωπικά ημερολόγια κάπως βαρετά.

Θα χαρώ πολύ να διαβάζω τα σχόλιά σας στα κείμενά μου τώρα που απενεργοποίησα την επιλογή comment moderation που είχε ενεργοποιηθεί από σφάλμα μου και όχι γιατί δεν ήθελα να σας ακούω! Σας ζητώ συγγνώμη για αυτό και αναμένω τις δικές σας ιδέες.

Cult TV no 2

Δήμος Βερύκιος:

Κουνά τα χέρια και εξηγεί πώς ακούμπησαν τα δύο αεροπλάνα μεταξύ τους τη στιγμή που κυνηγιόντουσαν με φόντο τις ιστορικές στολές του πρώτου παγκοσμίου πολέμου. Οι συλλαβές βγαίνουν σα ριπές καραμπίνας και μαζί του κάπως χαμογελά το πικραμένο από την ιστορία με τους αεροπόρους χείλος μας...

Γιατί ο Θεός έφτιαξε τον Αδάμ πρώτο;

Για να προλάβει να πει καμιά κουβέντα!!

update:

Lili claims : Γιατί χρειαζόταν ένα πρόχειρο (πολύ καλό...)

Πραγματικά χάρηκα που η Λίλη διαβάζει το ημερολόγιό μου. Ένα είδος μικρής καταξίωσης στην κοινότητά μας, μία μικρούλα, τόση δα ντόπα στην αυτοπεποίθησή μου!

Να με συγχωρεί πάντως που θα αντιμιλήσω, αλλά επικοινώνησα με τον Κύριο και μου είπε την πλήρη ιστορία.

Όταν έφτιαξε τον Αδάμ τον ρώτησε αν θέλει παρέα. Ο Αδάμ είπε ναι. Τότε ο καλός Θεούλης του πρότεινε τη Γυναίκα. Την περιέγραψε εξωτερικά και ο Αδάμ ξετρελάθηκε. Μετά του πρόσθεσε ότι θα είναι πολύ καλή μαζί του, θα δείχνει κατανόηση όταν βλέπει ποδόσφαιρο, δε θα γκρινιάζει, θα κάνει οικονομία στα λεφτά και θα του κάνει τη ζωή χαρούμενη. Ο Αδάμ πετούσε από τη χαρά του...

Όταν έμαθε όμως ότι θα έπρεπε να δώσει το αριστερό του χέρι και τη μισή πλάτη για να τα έχει όλα αυτά δίστασε λίγο. Αφού το σκέφτηκε κάπως παραπάνω ρώτησε με ένα πλευρό τι παίρνω;

O Ευγένιος Σπαθάρης πρωθυπουργός

Είμαστε καραγκιόζηδες ανακράζει ο Νιόνος...

Απάγουν ο ένας τον άλλον συλλογάται ο Χατζηαβάτης,

κουνώντας συγκατανευτικά το κεφάλι του στον πρώτο...

Ο Κώδικας της άδικης γκρίνιας

Πήγα σήμερα και τα είδα όλα!! Και δράση και περιπέτεια και τη Μαριέττα Χρουσαλά και το φίλο της που καθόταν ακριβώς δίπλα μου!!

Λοιπόν first things first.

H ταινία εντυπωσιακή, φαντασμαγορική, χορταστική, σίγουρα πολύ καλές οι ερμηνείες και το μόνο αρνητικό που μπόρεσα να εντοπίσω είναι το γεγονός ότι οι Γάλλοι έπρεπε να έχουν λίγο πιο γαλλική προφορά όταν μιλούσαν την αγγλική!

Το σενάριο που αγνοούσα έως σήμερα ήταν υπέροχο, έδενε πολύ όμορφα τον υπαρκτό μύθο με τα δημιουργήματα του συγγραφέα και δεν έβριθε από σεναριακά κενά. Αποδεχόμενος κανείς τις θεατρικές συμβάσεις δε γέμιζε με απορίες για το ποια ήταν η δύναμη που έσπρωχνε το σενάριο, καθώς η πλοκή προχωρούσε αβίαστα! Σεναριακά, με απογοήτευσαν τα σημεία στα οποία πεθαίνει ο βοηθός του γέρο Τίμπιγκ, καθώς και το σημείο και το σημείο με την αναπάντεχη σύμπτωση που προκύπτει όταν ο Φασέ (effacer = σβήνω - έσβησε τον κώδικα του γέρου-, facher με accent = τσαντίζω) ανακαλύπτει ότι ο επίσκοπος τον είχε χρησιμοποιήσει. Χάρηκα πάντως που δίνονται όλα τα πρόσωπα της Opus Dei στην ταινία - και ο ταγμένος στο στόχο του επίσκοπος, ο στρατιώτης του Θεού και ο ευηπόληπτος και ηθικός καθημερινός πολίτης.

Πουθενά δε διέκρινα κάποια προσπάθεια του παλαιοσιωνισμού για προσηλυτισμό, και φυσικά ούτε άλλες τέτοιες σάχλες. Όσο για τη χρήση του Σιωνιστικού άστρου είναι γεγονός ότι τα σύμβολα αυτά έχουν χρησιμοποιηθεί από πολλούς πολιτισμούς, σε πολλές περιστάσεις και δεν τα έχουν μόνο οι Εβραίοι σε copyright. Αυτά που κοροϊδεύαμε με τα σκίτσα του Μωάμεθ τα είδαμε στο ίδιο μας το σπίτι. Κανείς δεν έχει δει την ταινία (όπως και με τα σκίτσα που κανείς δεν ήξερε τι απεικονίζουν καλά καλά) και όμως πολλοί έχουν ήδη άποψη. Είναι κρίμα που αδυνατούν τόσοι άνθρωποι να διαχωρίσουν την τέχνη από την καθημερινή ζωή. Πιστεύω είναι οι ίδιοι άνθρωποι που δε θέλουν να βρίσκονται στο ίδιο βαγόνι με αλλόθρησκους, πιο μαύρους ή πιο άσπρους από αυτούς. Μισαλλόδοξοι σε όλο τους το μεγαλείο.

Είναι προσωπική μου γνώμη πως η εκκλησία θέλει σε πολλές περιπτώσεις να μας επιβάλει το πίστευε και μη ερεύνα όχι σε θέματα πώς μετατρέπεται με επιστημονικό τρόπο το κρασί σε νερό, αλλά σε θέματα γιατί ο Αρχιεπίσκοπος δε νηστεύει, γιατί η εκκλησία δεν έχει φιλανθρωπικό έργο, τι είναι η Χρυσοπηγή, τι σχέση έχει ο Αρχιεπίσκοπος με το Βαβύλη, γιατί η εκκλησία τσακώνεται με το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως και άλλα τέτοια. Σίγουρα η ταινία βοηθά το σκεπτόμενο άνθρωπο να εκδηλώσει τέτοιους προβηματισμούς για το ποιόν ορισμένων μόνο λειτουργών της εκκλησίας μας. Αυτό ίσως να ήθελε να εμποδίσει ο κλήρος και να παρέσυρε μαζί του τόσον αθώο κοσμάκη που θέλει να πολεμήσει για κάποιο σκοπό

Οι σκηνές που περιγράφουν την εξάπλωση του χριστιανισμού και την πρώτη Σύνοδο της Νίκαιας είναι από αυτές που με απορρόφησαν περισσότερο - θυμήθηκα και τη Β Γυμνασίου με Βυθούλκα καθηγήτρια ιστορίας, Κουτσαφτή για διπλανό και μία τάξη με διαμάντια!! Είναι καλό που προβληματίζονται οι θεατές και τους δίνεται η ιστορική διάσταση της θρησκείας ώστε να τη δουν και αυτοί με κριτικό μάτι. Κάτι τέτοιο δεν αναιρεί την πίστη, οι κοινωνικές δηλαδή συνθήκες που γέννησαν την αποδοχή του Χριστιανισμού δεν είναι κάτι. Άλλωστε ένας πιστός πάντα θα μπορούσε να επικαλεστεί την οικονομία του Κυρίου, ώστε να ερμηνεύσει τις λεπτές ισορροπίες που βοήθησαν το Χριστιανισμο να έξαπλωθεί τόσο πολύ!

Να συμπληρώσω ότι οι κριτικοί στις Κάννες αδίκησαν πολύ την ταινία αυτή. Είμαι βέβαιος ότι θα γινόταν ένα blockbuster και χωρίς το βιβλίο. Και μάλιστα από τα blockbuster που χαίρεσαι να βλέπεις, όχι σαν κάτι άλλες σάχλες που κόβουν εισιτήρια!!



Τέλος η Μαριέττα. Λοιπόν φερόταν σαν κοριτσάκι με το φίλο της (πάντα τέτοια Μαριέττα μου) και είναι κρίμα που την έχουν μόνο για γκόμενα στην εκπομπή της Κυριακής. Στο φίλο της μου άρεσε που τα ρούχα του και το στύλ μύριζαν αριστοκρατία. Υπερεπίσημα παπούτσια με τζιν και χτένισμα πλουσιόπαιδου σε διακοπές στο Saint Moritz! Δυστυχώς όμως το total jean look έχει εκλείψει προ πολλού. Δοκίμασε κάποιο από τα jacket σου! Αν είχαν καθήσει ανάποδα, δλδ η Μαριέττα Αριστερά και ο μάγκας δεξιά το post μου θα είχε τίτλο "στο σινεμά δίπλα στη Μαριέττα Χρουσαλά!"

Έχοντας δει και το Γρηγόρη Αρναούτογλου την προηγούμενη μόλις εβδομάδα από κοντά (πάλι σε πολυ-κινηματογράφο) μπορώ να θεωρούμαι ολοκληρωμένος άνθρωπος!!

Cult TV no 1

Κυβερνητικός εκπρόσωπος:

1. το έχω απαντήσει σε προηγούμενη συνέντευξη

2. προτιμώ να μην αναφερθώ σε αυτό το ζήτημα

3. σας παραπέμπω σε προηγούμενη ερώτηση


ενώ όποτε θίγεται το συνάφι των αμόρφωτων τηλεπαρουσιαστών και κατ'ευφυμησμόν δημοσιογράφων γίνεται σέξαλλος...



Αναπληρωτής κυβερνητικός εκπρόσωπος:

1. Δε γνωρίζω

2. Οι βουλευτές είναι υπεύθυνοι για τα λόγια τους

3. Περιμένουμε το πόρισμα της δικαιοσύνης

ενώ κρύος ιδρώτας λούζει τη λαμπερή του φαλακρίτσα!!


εγώ πάντως εύχομαι μανιασμένες θεούσες να με πετάνε αύριο έξω από τον κινηματογράφο όπου θα δω τον κώδικα!!

Ο Τζεπέτο πρωθυπουργός

Βρέθηκε ένας εισαγγελέας και είπε ότι οι καταγγελίες των Πακιστανών ότι απήχθησαν την περίοδο των Ολυμπιακών αγώνων. Βγήκαν και οι κακόμοιροι Πακιστανοί και είπαν την περιπέτειά τους.

Ελάτε λίγο στη θέση τους: Δεν έχουν κανένα να γνωρίζει την ύπαρξή τους, χωρίς σχεδόν μόνιμη κατοικία, χωρίς νόμιμη υπόσταση και χωρίς καμία από τις ανέσεις που θεωρούμε δεδομένες (το καλό φαγητό την Κυριακή, το ζεστό μπάνιο το βράδυ, τα χρήματα για την αγορά μίας εφημερίδας) και όμως βρήκαν την ακεραιότητα που απαιτείται για να καταγγείλουν ένα γεγονός και να μας δείξουν το μέγεθος του στρουθοκαμηλισμού που επιδεικνύει η αδρανής μας χώρα.

Αυτά όμως είναι δεδομένα. Αυτό που είναι ανήκουστο είναι η στάση του κοσμοπολίτη υπουργού μας... Αυτού που δήλωνε ότι ουδέποτε έλαβαν χώρα τέτοια γεγονότα και ο πρωθυπουργάκος τον κάλυψε. Τα ενδεχόμενα είναι τα εξής δύο: το πρώτο είναι ότι ήξερε και δε μίλησε και το δεύτερο είναι πως δεν ήξερε τι του γίνεται! Σε κάθε περίπτωση η παραίτηση είναι η πρώτη και η τελευταία σκέψη κάθε ευσυνείδητου ανθρώπου.

Δυστυχώς όμως η μνήμη των ψηφοφόρων είναι βραχυπρόθεσμη γιατί πάλι τον ίδιο αριθμό ψήφων θα λάβει. Παρότι τα ψέματα που έχει πει θα αποδειχθούν περισσότερα μέχρι τις επόμενες εκλογές.

By the way οι καλύτερες μυστικές υπηρεσίες του κόσμου είναι οι ελληνικές! Κανείς δε γνωρίζει αν υπάρχουν, γιατί υπάρχουν, τι κάνουν και πώς το κάνουν... Αυτό θα πει μυστικότητα. Όχι κάτι CIA και ΜΙΑ!

Συνδικαλισμένος Φοιτητής

Θα προσπαθήσω να αποφύγω τις κοινοτοπίες και να εστιάσω σε ερωτήματα που βρίσκονται πραγματικά στη βάση του ζητήματος...

Πρώτα πρώτα γιατί πρέπει να είναι κάποιος φοιτητής και πολιτικά προβληματισμένος;

Η συμμετοχή στα κοινά είναι ζήτημα επιλογής του κάθενός φτωχού σε αυτή τη χώρα και από ότι βλέπω είναι από εκείνες τις επιλογές που δεν τις κάνουν πολλοί (όπως να δουν Βισκόντι στη ΝΕΤ μετά τη μία το βράδυ..) Αυτό κρίνεται έυκολα από τις πωλήσεις των αμιγώς πολιτικών εφημερίδων, τη μορφή των δελτίων ειδήσεων και άλλα συμπτώματα. Πώς γίνεται να γινόμαστε ευαίσθητοι σε κάτι που επιλέγουμε να αγνοούμε στην υπόλοιπη ζωή μας;

Προσωπικά πιστεύω ότι πρόκειται για ένα αίσθημα ενοχής που έχουμε. Θέλουμε να αλλάξουμε τον κόσμο, αλλά δεν κάνουμε τίποτα... Ούτε μία καρτούλα από τη Unicef τα Χριστούγεννα που λέει ο λόγος. Έτσι η εναντίωση στο Διεθνισμό, την Καταπάτηση, την Αυθαιρεσία και την Εντατικοποίηση, (για να χρησιμοποιήσω τμήμα της ηλικίας ποια 30 ετών και βάλε συνθηματολογίας) μας δίνει μία ψευδαίσθηση συμμετοχής, κάτι σαν τις βιταμίνες που τρώμε αντί να τρώμε μήλα...

Τι σχέση έχει η γενική συνέλευση με την πολιτική του κράτους;

Έχει και παραέχει. Ποιός καπηλεύεται τις συνελεύσεις; Οι κλασσικοί τύποι για τους δικούς τους λόγους. Αυτό είναι δεδομένο. Προκειμένου να έχουν νόημα τόσο οι δράσεις που αναλαμβάνονται, όσο και ο χαμένος χρόνος τόσων ανθρώπων πρέπει να γίνεται κάτι που να είναι σοβαροφανές. ΓΙα αυτό και ασχολούνται τόσο πολύ με τα νομοσχέδια και την πολιτική οι συνελεύσεις των φοιτητών. Διαφορετικά οι συνελεύσεις έπρεπε να ασχολούνται με αυτά για τα οποία φτιάχτηκαν. Την ποιότητα των συγγραμάτων, την ακρίβεια στην καντίνα, την καθαριότητα στους κοινόχρηστους χώρους και τόσα άλλα.

Τι μπορούμε να κάνουμε;

Η ανάγκη για αλλαγή είναι επιβεβλημένη. Οι συνελεύσεις και τα συνδικαλιστικά εργαλεία έχουν μεγάλη εξουσία και οι συνέπειες από την κακοδιαχείρισή τους σοβαρές. Επειδή το πρόβλημα λύνεται με τα δεδομένα και όχι με τις προϋποθέσεις καλό είναι να μειωθεί η δύναμη που έχει δοθεί σε λάθος χέρια. Χίλιες φορές το Ηarvard που διοικείται από Μασώνους παρά το ΕΜΠ που διοικείται από κάτι τεντιμπόυδες της κακιάς ώρας...