X-men απογοήτευση

Μόνο για αμερικανάκια με συγκαμμένα από το πάχος μπούτια


Οι Χ-ΜΕΝ υπήρξαν μία ιστορία που μεγάλωσε παιδιά και τα παιδιά τους με το πρώτο τεύχος να εμφανίζεται το 1963 και υπήρξε από τα πρώτα κόμικ που έγιναν διάσημα και ταυτόχρονα περιελάμβαναν βία.

Η βασική γραμμή της ιστορίας ήταν η μάχη του αδιαμφισβήτου καλού απέναντι στο κακό, μία κληρονομιά που είχε αφήσει ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, ο τελευταίος ίσως που όλοι συμφωνούσαν σε αυτή τη βιβλική θεώρηση καλού και κακού. Αντίθετα όμως με το Superman για παράδειγμα, όπου οι κακοί υπήρξαν απλά βαρεμένοι, στο X-Μen οι κακοί ήταν παραστρατημένοι, άτομα που προσπαθούσαν να γλιτώσουν από το περιθώριο και να κατακτήσουν τα δικαιώματά τους μετερχόμενοι θεμιτά και μη μέσα. Το ερώτημα ήταν περίπλοκο: επιτρέπονται όλα στον πόλεμο; ή μήπως έτσι κάποιος χάνει την υπόστασή του και ο σκοπός καταλήγει να είναι δευτερεύον μπροστά στη νίκη;

Οι δύο ηγετικές προσωπικότητες έχουν συχνά παρομοιαστεί με δύο αγωνιστές της εποχής, κάτι που και οι σχεδιαστές είχαν πιθανότατα επιδιώξει. Έτσι εύκολα βλέπουμε τον ιδεολόγο και άοπλο Martin Luther King στο πρόσωπο του καθηγητή Xavier ,ενώ ο Malcolm X μπορεί καθρεπτιστεί στο πρόσωπο του επικίνδυνου Magneto.

Τα ζητήματα που προσπαθούσε να εγείρει το κομικ ήταν καίρια και αφορούσαν το ρατσισμό και την περιθωριοποίηση σε όλες τις μορφές τους. Οι μεταλλαγμένοι είναι χαρισματικοί και όμως τους μισούν αδιάκριτα, παρότι πολλοί επιθυμούν να συνυπάρξουν. Η ίδια ιστορία με τους Εβραίους, τους Κομμουνιστές και όλους όσους κατά καιρούς ο μέσος άνθρωπος έχει βαφτίσει επικίνδυνους, μέσω των οποίων έχει αυτοχριστεί διώκτης τους. Ο πόλεμος δημιουργεί θύματα και προσωπικά δράματα, ωστόσο κανείς δεν τα υπολογίζει μπροστά στο Σκοπό που είναι διαφορετικός για ανθρώπους, καλούς ή κακούς μεταλλαγμένους. Η Rogue αδυνατεί να αγγίξει όσους αγαπά όπως ένας φορέας του AIDS που τότε άρχισε να χτυπά περιθωριακές ομάδες. Ο Cyclops τραυματίζεται συναισθηματικά από το γεγονός ότι πρέπει να βλέπει τον κόσμο πίσω από δύο κόκκινα κρύσταλλα όπως τα παιδιά που είχαν χτυπηθεί από πολυομυελίτιδα και μπορούσαν να κυκλοφορούν μόνο υποστηριζόμενα από μηχανήματα. Οι γονείς υπέφεραν βλέποντας τα παιδιά τους να είναι μεταλλαγμένοι όπως υποφέρουν στην πραγματικότητα να τα βλέπουν να γίνονται ομοφυλόφιλοι. Οι ήρωες προέρχονταν από διαφορετικά κοινωνικά περιβάλλοντα , έγχρωμες και λευκές φυλές και πίστευαν σε ξεχωριστούς Θεούς επιτυγχάνοντας την αποτελεσματική συνύπαρξη, μεταφέροντας έτσι ένα πρωτόγνωρο μήνυμα.

Βλέπουμε λοιπόν ότι ακόμη και όσοι αγαπούσαμε απλά την περιπέτεια, υποσυνείδητα μπορούσαμε να ταυτιστούμε βαθύτερα με τους ήρωες σε μία μακρινή σφαίρα.

Με μέτρο το βάθος αυτής της ιστορίας ξαφνιαζόμαστε με το πόσο ρηχή είναι η κινηματογραφική μεταφορά. Ο σκηνοθέτης έχει στα χέρια του ένα σύμπαν όπου οι πρωταγωνιστές είναι ικανοί για τα ακατόρθωτα και όμως τους χρησιμοποιεί με τον πιο χαζό τρόπο. Λίγο ακόμη και θα βλέπαμε το Wolverine να είναι χασάπης για να αξιοποιήσει τις λεπίδες από αδαμάντιο με τον τρόπο αυτό.


Η δράση θυμίζει Power Rangers, τα ευρήματα του σεναρίου είναι ελάχιστα (με εξαίρεση την κυρία που προσπαθεί να προστατευτεί από το Magneto κλείνοντας την ασφάλεια του αυτοκινήτου της και τον πατέρα που σώζεται από το γυιό που είχε αρνηθεί). Τα συναισθήματα είναι ανύπαρκτα ενώ τα ερωτήματα που πρέπει να τεθούν όπως το πόσο θέλει ένας ξεχωριστός άνθρωπος να ενταχτεί στη μάζα των υπολοίπων καταπιέζονται για χάρη σκηνών που είναι εντελώς περιττές. Οι κακοί είναι επιτηδευμένα κακοί, ενώ το στρατόπεδο των καλών χαρακτηρίζεται από μία άνευ προηγουμένου λειψανδρία. Επιπλέον, οι στολές και τα ειδικά χαρίσματα - παραδοσιακός χώρος δημιουργίας για τους ιστοριογράφους και τους σεναριογράφους- ήταν εντελώς βαρετά.

Είναι κρίμα που ο Jan Luk Pickard που με ταξίδευε μικρός με το Worf και τον Data απογοητεύει ως καθηγητής Xavier ενώ ο Sir Ian McKellen βγάζει αξιοπρεπώς τον επιούσιο ως Magneto.Η Halle Berry ήταν κουκλίτσα και εξαιρετική επιλογή για το ρόλο της Storm.

Προσωπικά δε στεναχωρήθηκα απλώς για τα λεφτά μου, αλλά τσαντίστηκα με το παραπάνω που μία ανάμνηση από έναν κόσμο με ζόρικες επιλογές για ζόρικους ανθρώπους καταστραφηκε μαζί με την ταινία αυτή. Η Marvel έπρεπε να σταχυολογεί καλύτερα τους αγοραστές των brand της. Θα τη σύστηνα μόνο σε 16χρονους που θέλουν να στεγάσουν τον έρωτά τους σε μία κλειστή αίθουσα...