Θου Κύριε φυλακήν τω στόματί μου

Πρόσφατα μπήκα με την αδερφή μου στο αυτοκίνητο φίλης που είχε δώσει καλά δείγματα οδήγησης στο παρελθόν... Όμως αυτή τη μέρα το είχε βάλει αμέτι μουχαμέτι να μας καθαρίσει...



Αρχικά κάτι είπα για τα αυτοκίνητα και η συζήτηση πήγε στο cruise control. Είπε:
-Πολύ χρήσιμο... το χρησιμοποιώ συνέχεια όταν είμαι με το αυτοκίνητο των γονιών μου
-Που το χρησιμοποιείς;
-Στην Κηφησίας, στην Εθνική από Φιλαδέλφεια για Πειραιά κλπ.. Βολεύει γιατί δε χρειάζεται να έχεις τα πόδια στα πεντάλ. Από αυτό άρχισα κι εγώ να ανησυχώ!

Στη συνέχεια...

Μουσική στη διαπασόν όταν της απαίτησα να τη χαμηλώσει απάντησε ξέρεις πόσο δυνατά τη βάζω όταν είμαι μόνη μου; Και οι φίλοι μου το ίδιο κάνουν. Σημειώνω ότι άκουγε μαλακομπιτάκια Μεγάλη Πέμπτη (είναι κακό να ζητά κανείς λίγο σεβασμό στην ημέρα...)

Φασαρία απίστευτη Το παράθυρο ήταν ολάνοικτο και αυτό σε συνδυασμό με τη μουσική η φασαρία ήταν σα να βρίσκομαι στην εκτόξευση του Columbia.
-Σε παρακαλώ καλή μου κλείσε το παράθυρο και άνοιξε τον ανεμιστήρα του κλιματισμού
-Δεν ανοίγω aircondition με τόσα σύννεφα..." Προσπάθησα να της εξηγήσω για 5 λεπτά ότι άλλο ο ανεμιστήρας και άλλο το aircondition αλλά δεν τα κατάφερα...

Αλλαγές λωρίδας κάθε τρεις και λίγο χωρίς φλας: Δε χρειάζεται γιατί δεν έρχεται κανείς από πίσω στη νεκρή περιοχή του καθρέπτη όμως όλο και κάποιος ήταν...

Προνοητικότητα μηδέν: Επιτάχυνε όταν το φανάρι ήταν κόκκινο μετά από 100 μέτρα... Επιταχύνοντας δεν αύξανε την απόσταση από τους προπορευόμενους η οποία ήταν υπερβολικά μικρή- σιγά μωρέ, θα με δει στον καθρέπτη και θα στρίψει

Μυαλό υπό του μηδενός: Κάποια στιγμή αλλάζοντας λωρίδα με θεϊκή ενέργεια έφτασε 5 εκατοστά από πολύ σοβαρό τρακάρισμα. αυτός θα έφταιγε, μη με κατηγορείς συνέχεια (for the history το τρακάρισμα θα ήταν καραμπόλα βαρβάτη και όχι δε θα έφταιγε αυτός)

Μυαλό υπό του μηδενός ΙΙ: Κάποια στιγμή που δεν άντεχα της έδειξα κάτι λουλούδια στις μπαριέρες και απάντησε γυρνώντας το κεφάλι και κοιτάζοντάς με επίμονα τη ώρα που το κοντέρ έδειχνε 90 τι λες ρε Αντώνη, δεν πρόκειται να τρακάρουμε, καμία σχέση με αυτόν που πέθανε. Ακόμη και να τρακάρουμε όμως με την ταχύτητα που πάμε δε θα πάθουμε ΤΙΠΟΤΑ. Κοίτα πόση απόσταση έχει ο προφυλακτήρας από το τιμόνι... (δε νιώθει πόσο εύθραυστη είναι η ζωή της;)

με την ευκαιρία ζώνη δε φορούσε για να μην τσακαλακωθεί το πουκάμισο πάντω από τα βυζιά της... Ματαιοδοξία στο έπακρο.

Μετά από αυτό την παρακάλεσα να σταματήσει στο περίπτερο και της έθεσα το δίλλημα ταξί ή οδηγώ εγώ. Απάντηση γελοία: σου υπόσχομαι δε θα το ξανακάνω με πολύ νάζι... -ποιο να μην ξανακάνεις;
-Δεν ξέρω ακριβώς... Να μη σε ξαναεκνευρίσω...

Μην ξεκληρίσει και την οικογένειά μας...

Τις επόμενες μέρες το συζητούσα μαζί της από το τηλέφωνο (εκ του ασφαλούς) και ανακάλυψα ότι διαθέτει κλήση ότι πήγαινε με 160χλμ/ώρα σε τμήμα του οδικού δικτύου με όριο τα 70χλμ/ώρα. Φυσικά το κορίτσι δεν είναι εντελώς αναίσθητο, έσπευσε να δικαιολογηθεί Δεν πειράζει ρε Αντώνη... Αφού το αυτοκίνητο δεν καταλάβαινε τίποτα...

Λίγες μέρες μετά τράκαρε... Όχι τίποτα σοβαρό, αλλά ήταν αποτέλεσμα της αυτοπεποίθησης που είχε. Πάλι προέταξε τις αρχές της και δεν έμεινε χωρίς δικαιολογία: ρε συ Αντώνη, ξέρεις τι σοβαρά τρακαρίσματα έχουν κάνει οι φίλοι μου; Γιατί μου τη λες για κάτι τόσο μικρό;

Κατάλαβα όμως από την αντίδραση των γονιών της ποια είναι η γενεσιουργός αιτία όλων αυτών των πολύ άσχημων συμπεριφορών.

Οι γονείς της, δεν της απαγόρεψαν την οδήγηση, ούτε και προτέθηκαν να της κάνουν κάποιο μάθημα οδήγησης ώστε να βελτιώσει τη συμπεριφορά της. Αντ' αυτού απλά της απαγόρεψαν να οδηγεί για λίγο καιρό.

Δυστυχώς τέτοιες αγωγές συμπτωματικές που δεν καταπολεμούν την υποκείμενη αιτία ακολουθούμε κι εμείς στη ζωή μας για πολλά από τα προβλήματα που μας βασανίζουν.