Στον κόλπο που αράζει ο νονός μου το σκάφος του παρουσιάζεται γερμανόφωνη μαρίδα (3 παιδάκια έως 10 ετών το πολύ) και παρακαλάνε να βγουν φωτογραφία με στο σκάφος του γιατί έφευγαν την επόμενη μέρα κλπ. Ο νονός μου, άνθρωπος διαμάντι, τους έκανε το χατήρι. Αυτά, ενθουσιασμένα, έβγαζαν φωτογραφίες με τον καπετάνιο και το αγόρι οδήγησε λίγο κιόλας, κάτι που έκανε όλα τα παιδιά υπερευτυχισμένα!!
Μέχρι που τελείωσε η βενζίνη... Το είχαμε σχεδόν προβλέψει και για αυτό είχαμε απομακρυνθεί μόλις 300 μέτρα από το λιμάνι... Η βάρκα ήταν αρκετά ψηλή και αδύνατο να την κωπηλατήσει κανείς. Το ρυμουλκό Αντώνης, που κατά τύχη είχε ανέβει στη βάρκα έδεσε ένα σκοινί γύρω από τη μέση του, φόρεσε 2 βατραχοπέδιλα και προχώρησε αγέρωχο στο λιμάνι σέρνοντας τη βάρκα (μην ακούσω για ρητά του τύπου το ~)(@ σέρνει καράβι). Το χειροκρότημα των πιτσιρικάδων και των γονιών τους, καθώς και η προσφώνηση Ηercules ήταν η καλύτερη ανταμοιβή!
No comments:
Post a Comment