ufo landed besides me

Στην Πολυτεχνειούπολη Ζωγράφου κοπελίτσογκομενίτσα ντυμένη με τρόπο που δείχνει ότι στο μυαλό της οι ντυσιμοcosmoσυμβουλές είναι για τον Carl Langerfeld και βάλε με ρωτάει σε ένα μακρινό πάρκινγκ

που είναι το κέντρο διοίκησης;

ρωτάω διευκρινιστικά κτίριο διοίκησης ή κέντρο δικτύων εννοείτε; χαμογελάει λίγο μέχρι να σκεφτεί τα νέα δεδομένα (θυμάστε εκείνους τους παλιούς σκληρούς δίσκους που έκαναν σα να ξύνεις το κεφάλι σου; έτσι ακριβώς) και απαντάει το πρώτο.

της λέω ευγενικά ελάτε μαζί μου και σε κάποιο σημείο θα σας δείξω πώς θα το βρείτε

αφού με κοίταξε φοβισμένη, γιατί ως γνωστόν η εμφάνισή μου παραπέμπει στο Δράκο της Φωκίωνος Νέγρη, ακολούθησε πάντα ένα βήμα πίσω μου.

Κάποια στιγμή τη ρωτάω δε ρωτήσατε κάποιον στο λεωφορείο και χαθήκατε; και απαντάει το αμίμητο

δεν είμαι από Αθήνα (προσοχή στην έλλειψη άρθρου) και δε γνωρίζω από εδώ
Δηλαδή από που είστε παρακαλώ;
Είμαι από Κερατσίνι (το γραμματικό φαινόμενο επαναλαμβάνεται).

Αφού πήρε θάρρος, έχοντας απολογηθεί για την ά(γ)νοια της συνεχίζει:
ξέρω λίγο βέβαια από Παπάγου και Αγία Παρασκευή γιατί το αγόρι μου (τι μπλιάξ έκφραση σε ένα ξένο) είναι φαντάρος και έρχομαι να το δω (σ.τ.μ. έχει δύο στρατόπεδα στου Παπάγου και αρκετούς φαντάρους στις παραπλήσιες εγκαταστάσεις)

Να που ο στρατός γνωρίζει νέα μέρη όχι μόνο στους φαντάρους αλλά και στα ζώα που τους περιμένουν έξω από το συρματόπλεγμα.

Με την ευκαιρία, η νεαρά είναι δημόσια υπάλληλος στο ΤΣΜΕΔΕ. Άλλη μία απόδειξη ότι ο ρόλος του δημοσίου είναι κυρίως φιλανθρωπικός...