περιχαρής περίμενα ολόκληρη τη μέρα να πέσει ο ήλιος για να κάνω την καθιερωμένη μου βόλτα με το ποδήλατο. Όπως όλο το καλοκαίρι, περίμενα να έρθει το απόγευμα ώστε να έχω χωνέψει τις μεσημεριανές μπάμιες μου (αυτό είναι φαγητό, κυριακάτικο, ελληνοπρεπέστατο, με το λάδι του, με τη φέτα του, με τη σαλάτα του) αλλά και για να πέσει ο ήλιος που μου καίει την πλάτη. Αυτό συνετέλεσε και στο γεγονός ότι δε φόρεσα τα γυαλιά μου...
Κορδωτός κορδωτός φόρεσα την αθλητική μου περιβολή, τα καθαρά καλτσάκια μου, τα φρεσκογυαλισμένα μου παπούτσια, την αθλητική μου γυαλισμένη περικεφαλαία (κράνος επί το κοινότερο) και έβαλα ένα μπουκαλάκι παγωμένο νερό στο ποδήλατο που είχα πλύνει το μεσημέρι με ειδικό σαμπουάν με κερί κλπ. κλπ.
Ξεκίνησα χαιρετώντας τη γειτόνισσα που τάιζε τις κοτούλες, το γείτονα του οποίου το παιδί καθάριζε τα moto cross του και προσπέρασα με ύφος πρωταθλητή χωρίς να ακουμπάω το τιμόνι την πιτσιρικαρία που χάζευε το υπέροχο καναρινόχρωο ποδήλατό μου.
Όλα προμήνυαν μία υπέροχη βόλτα, μόνο που πρωταθλητισμό τοξοβολίας έκανε και μία μέλισσα που μπέρδεψε το στόχο της με το δεξί μου μάτι. Κατάλαβα αστραπιαία τι είχε συμβεί και έβγαλα το κράνος μου χωρίς να λύσω το ειδικό κούμπωμα - κάτι που σίγουρα μόνο εγώ και ο Χουντίνι το καταφέρνουμε!!
Η πιτσιρικαρία που πλέον θαύμαζε την πτώση του Άδωνη με το ποδήλατο έτρεξε στο μέρος μου και ένα αυτοκίνητο με ένα μαλλιά - ρεμάλι σταμάτησε δίπλα μου ( τουτέστιν μην κρίνετε από την εμφάνιση!!)
Ευτυχώς που ο οφθαλμίατρος μένει στο σπίτι που του ενοικιάζουμε ακριβώς πάνω από το δικό μου. Έτσι μου έβγαλε το κεντρί με ένα τσιμπιδάκι από set πεντικιούρ και με πάστωσε στις κρέμες (ευτυχώς οι κρέμες δεν ήταν για πεντικιούρ!). Πάλι καλά που δεν είχα απομακρυνθεί δλδ...
Η όρασή μου επανέρχεται σταδιακά... Η μέλισσα με τσίμπησε ανάμεσα στις βλεφαρίδες, 2 χιλιοστά πιο κάτω και θα ήμουν στο νοσοκομείο! Παρα τρίχα τυχερός λοιπόν...
Βοήθειά μας...
Friday, August 25, 2006
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 comment:
Περαστικά. Στάθηκες τυχερός μες στην ατυχία σου!
Post a Comment