Αντίθεση

Ζυρίχη: όλοι ντυμένοι στην τρίχα. πλούτος που φαίνεται όχι από τα μπριλιάντια, αλλά από την αρχοντιά στις κινήσεις και την αισθητική που πηγάζει από ουσιαστική αγάπη στο ωραίο. Τα ρούχα όχι πομπώδη, αλλά άψογης ποιότητας και όπου κάποιος φορούσε επώνυμα κομμάτια, τα είχε εντάξει στο ντύσιμό του και τα φορούσε αντί να τον φοράνε αυτά.

Αεροπλάνο για Αθήνα: Γκόμενα ετών 27 τύπου Pierce με παπούτσια Prada, ζώνη Gucci, τζιν Diesel, pullover Gant, ρολόι Omega, τατουαζ στην κοιλιά και πολύ οξυζενέ συνοδεύει από γερομπιζμπίκη ετών 50 (at least) και αντίστοιχο ζευγάρι δίπλα τους. Διαβάζει Όμηρο Αβραμίδη (πιάσε το αυγό και κούρευτο) και μιλάει με ύφος 7 Πάρις Χίλτον ταυτόχρονα. Λένε αηδίες που σου περονιάζουν τον εγκέφαλο (βασικά, αυτή όλο τα ίδια γράφει στα βιβλία της, είναι μία που αγαπάει έναν, τον κερατώνει [...] - τώρα να σου πάω κόντρα έχει νόημα, εσύ δεν πλήρωνεις, εγώ πληρώνω; το ίδιο δεν έκανες και με το αυτοκίνητο [...]). Ευτυχώς έχω προνοήσει για ωτασπίδες που κάπως έσωσαν την κατάσταση. Στο διάδρομο τους περιμένει βαλίτσα αξίας 2000€ (το περίβλημα μόνο).

Και όμως, αν αυτοί οι άνθρωποι είχαν πραγματικό και ουσιαστικό πλούτο παιδείας, θα ταξίδευαν σε πρώτη θέση αντί να δίνουν τα λεφτά τους σε φαντεζί βαλίτσες. Αν είχαν κουραστεί για τον πλούτο τους, θα είχαν και λίγο πιο ουσιαστικά θέματα να συζητήσουν αντί για μπανανόφλουδες. Αν είχαν εμπεδώσει τον υποτιθέμενο πλούτο τους, δε θα κοίταζαν να τον κραυγάσουν στα δύσμοιρα ματάκια μου και τα άτυχα αυτάκια μου που επιθυμούσαν απλά να ρίξουν ένα γερό ύπνο στο αεροπλάνο...

Την έχει την ποζεριά στο αίμα του ο Έλληνας...